Here we go!

Here we go! Eindelijk. Nu kan ik dat volmondig zeggen, maar in de afgelopen dagen heb ik me toch wel regelmatig afgevraagd waar ik toch in hemelsnaam aan begonnen ben.. Gelukkig schijnt dat er bij te horen en komt ook dat vanzelf goed, was het advies. En dat is ook zo. Op dit moment zitten we te wachten bij de gate, ons vliegtuig vertrekt over een half uurtje. De afgelopen dagen en zojuist afscheid nemen waren best zwaar, je beseft je na zoveel lieve woorden, knuffels, kusjes en cadeautjes/aandenkens extra goed hoe fijn je leven eigenlijk is. Dus waarom wilde ik ook alweer weg?! Maar met dit besef komt ook wel een soort rust. We hebben goed gekeken wat we achterlaten (veel gehoord advies van Daniel ;) ) en we weten dat het goed gaat komen met hen, en met ons. We zijn er klaar voor! Zometeen, om 23.55u, vliegen we richting Istanbul, waar we rond 4u aan zullen komen. Door een wijziging van ons ticket moeten we een tijdje (haha 14u dus) wachten op onze aansluiting naar Kilimanjaro airport, Tanzania. Gelukkig heeft turkish airlines een prima service, waardoor we in de tussentijd een tour krijgen door Istanbul met een touringcar, gids en de hele mikmak. Kijken of die gids dat net zo leuk doet als Bram. (Bij voorbaat kansloze missie natuurlijk). Morgennacht komen we dan rond 01.30u aan, gelukkig staat onze reisleider/gids ons dan op te wachten om ons naar het hostel te brengen. Nog even een zekerheidje, daarna wordt het een paar dagen op de bonnefooi rondlopen en Moshi verkennen. Het schijnt een leuk stadje te zijn, dus we gaan het meemaken. Hopelijk hebben we snel internet, dan hou ik jullie op de hoogte wat we beleven :) Alvast een kort overzicht van daarna: vrijdag beginnen we te lopen aan de grote uitdaging. De Kili gaat in 5 dagen omhoog en 2 dagen omlaag bedwongen worden. Het sneeuwt daarboven dus gewoon hè (Arian bedankt voor de skibroek!), denk je naar naar Afrika te gaan... In die tijd zullen er dus geen updates komen (ja Ier, ik ga het echt 7 dagen vol moeten houden zonder telefoon hahaha), maar dit volgt zeker weten later. Zo, tijd om dit verhaal de wereld in te gooien en nog even met Iris te genieten van de Nederlandse bodem. Jullie allemaal enorm bedankt voor alle liefs en support; ik ga jullie missen! Maar nu vooral tijd om te genieten; het avontuur is begonnen! Tutaonana!